پيام مرجع عاليقدر حضرت آيت اللّه العظمى صافی گلپايگانی مدّ ظلّه العالی به سلسله همايش
طرح اعتقادی آموزشی بصائر
بسم اللّه الرّحمن الرّحيم
قال اللّه تعالى: «قَدْ جَاءَكُمْ مِنَ اللَّهِ نُورٌ وَكِتَابٌ مُبِينٌ* يهْدِي بِهِ اللَّهُ مَنِ اتَّبَعَ رِضْوَانَهُ سُبُلَ السَّلَامِ وَيخْرِجُهُمْ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ » (المائدة/15و16)
السّلام عليکم و رحمة اللّه
با عرض احتـرام به حضّـار گرامی و تقـدير از برنـامه‌ای که چند سـال است به عنـوان «طـرح اعتقادی- آموزشی بصائر» انجام می‌شود و با تـأکيد بر لزوم کار و اهميّت تبليغ در شرايط کنونی که فعـاليت‌های اضلالی زياد گشته و مخصوصاً نسل جوان را هدف قرار داده و به تضعيف سنتهای ثابته و تخريب ساختارهای مقدّس اهتمام دارند، ارائه محتواهای اعتقادی و تقويت مبانی دينی، تحت عنوان مذکور، عالية المضامين و کثيرة الجوانب است.
اين موضوع در هر حد در جامعه و دانشپژوهان و دانشگاهيان و ساير اصناف مطرح شود موجب رشد معرفت و شعور دينی و درک مقاصد وحيانی می‌گردد.
جاذبه قرآن مجيد که با آن سرعت، عالم انسانيت را متوجه به اسلام و معارف آن نمود از آن زمان تا به حال که چهارده قرن گذشته همواره زنده و بيشتر از پيش جالب و جاذب است و اين قرآن است که علی‌الدّوام دل‌ها را به ايمان جذب می‌نمايد. اعلاميه جهانی و آزادی بخش آن مثل «تَعَالَوْا إِلَى كَلِمَةٍ سَوَاءٍ» و «إِنَّا خَلَقْنَاكُمْ مِنْ ذَكَرٍ وَأُنْثَى» و «إِنَّ اللَّهَ يأْمُرُ بِالْعَدْلِ وَالْإِحْسَانِ» هميشه و در هر دوره و عصر، گوش و دل بشر را می‌نوازد.
لسان انبياء و زبان وحی و زبان قرآن در دل‌ها چنان نفوذ و تأثيری دارد که هيچ زبانی اين تأثير را ندارد. اگر زبان همه حکماء و به اصطلاح اهل معقول و نوابغ و ارباب فنون فلسفی يک زبان باشد، در باوربخشی و ايمان به غيب قطعاً يک صدم اثر زبان قرآن را ندارد. هيچ کدام توفيقی که تمام باشد نداشته‌اند و سخنانشان در اين موضوع بيشتر مانند آب در غربال کردن بوده و گاه خودشان هم از نعمت ايمان محروم شده و در مسائلی مانند ربط حادث به قديم و معاد عالم ديگر کسی را به باور نرساندند بلکه گمراه شده‌اند.
الهيات و معارف عالی بشری فقط با زبان قرآن و زبان رسول اکرم و ائمه و نهج البلاغه و صحيفه کامله در دل‌ها نفوذ می‌کند.
مکتب‌های ديگر نمی‌توانند و نتوانسته‌اند قلوب را فتح نمايند. اگر زبان قرآن و آن آيات رسا نبود، مکتب‌هايی که از عصر بنی‌اميه آغاز گرديد و در عصر بنی‌عباس رايج شد و در برابر مکتب قرآن وارد مدرسه اسلام و قرآن گرديد، کمترين اثري نداشتند. فقط اسلام را تا حدی از سير به جلو بازداشتند و تنها معارف نورانی قرآن بود که اسلام را به اين وسعت خارقالعاده رساند.
قرآن کريم بيش از آنکه کتاب چهارده قرن پيش و کتاب جوامع کوچک دنيا باشد کتاب امروز و جامعه بزرگ جهانی امروز است و بيش از آن که کتاب امروز باشد کتاب فرداها و عصرهای آينده است. آنچه ثابت و مسلّم است مجد و عظمتی که برای مسلمانان به آن صورت بی‌نظير فراهم شد از برکت تعاليم قرآن بود و هر سستی و ضعفی که در هر عصر و زمان در ارکان جامعه مسلمين پيدا شد در اثر دوری از قرآن و هدايتهای آن و دوری از مبيّن و معلّم اصلی قرآن بود و يگانه راه جبران خسارت‌ها و ترميم ضعف‌ها بازگشت به قرآن است.
بنابر اين بهترين خدمت به جامعه مسلمانان به خصوص نسل جوان و راه رستگاری و نجات از هر گونه ضعف و استضعاف، قرآنی شدن و قرآنی ساختن جامعه است.
بايد همه مبلغ قرآن باشيم و حقايق آن را به دنيای معاصر که سخت تشنه حقيقت و معنويت است برسانيم و مؤسسات تحفيظ قرآن و تدريس قرائت قرآن و تفسير و بيان علوم قرآن را هر چه ممکن باشد گسترش دهيم و با اين مؤسسات همکاری و معاضدت تنگاتنگ داشته باشيم که خوشبختانه گرايش جامعه به خصوص جوانان مؤمن و آگاه به قرآن بسيار موجب اميدواری و علامت رشد و آگاهی و بيداری است. مراکز تعليم قرآن و دارالتعليم‌ها رو به ازدياد و حفظ و تعليم و تعلّم قرآن موجب فخر و مباهات است.
نکته‌ای که در اين حرکت وسيع و قرآنی بايد به آن توجه داشت هشدار حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله در حديث متواتر ثقلين است که بايد تمسّک به قرآن با تمسّک به عترت و ائمّه طاهرين توأم و مقرون به هم باشد. آنچه بر حسب اين حديث قطعی و مسلّم، امان از ضلالت و گمراهی است تمسّک به ثقلين قرآن و عترت است.
پرواز به سوی مدارج و معارج قرب الهی با اين دو بال صورت می‌گيرد و با ترک هر کدام، پرواز تنها با ديگری امکان‌پذير نيست. صرف ياد گرفتن قرآن بدون تمسّک به هدايتهای ائمّه طاهرين و ولايت آنها و معرفت مقامشان ميسّر نمی‌شود و الاّ امثال حجّاج‌ها در قرائت صحيح قرآن و درک فصاحت و بلاغت آن مهارت داشتند ولی مصداق «رُبَ تَالِ الْقُرْآنِ وَ الْقُرْآنُ يَلْعَنُه» بودند.
بنابر اين لازم است که مؤسسان اين مراکز قرآنی با آگاهی و هوشياری اين نکته را که بسيار مهم است در برنامه‌ها و اساسنامه‌های خود منظور فرمايند.
در پايان با تضرع، از درگاه خداوند متعال ظهور موفورالسرور موعود قرآن و صاحب آن حضرت بقية اللّه مولانا المهدی ارواح العالمين لتراب مقدمه الفداء را از خدای متعال مسألت می‌نمايم و اميدوارم که شرکت‌کنندگان و برگزارکنندگان اين برنامه پرمحتوا و سودمند، تحت حمايت و عنايات آن حضرت مؤفّق و مؤيّد باشند. والسّلام عليکم و رحمة اللّه.
اقلّ المعتصمين بحبل التمسّک بالثّقلين
لطف اللّه صافی