باب الله

تصوّر کنید در یک مهمانی تمام دوستان و بزرگان و فرهیختگان دعوت شده‌اند، ولی شما با وجود بزرگی و فرهیختگی بسیار، دعوت نشده‌اید! اگر همه افراد و حتّی تمامی مؤمنین غیر از صاحبخانه، شما را به رفتن به آن مهمانی دعوت و تشویق کنند و شما نیز به مهمانی بروید، با آگاهی از عدم رضایت صاحبخانه، دست به هر چیزی بزنید و هر عملی انجام دهید، مرتکب عمل حرام شده‌اید.

امّا اگر شخص صاحبخانه، شما را به مهمانی دعوت کند و در مقابل، تمام دنیا شما را از رفتن به آن مهمانی نهی کنند، همه چیز برای شما در مهمانی، حلال و پاک خواهد بود. فاصله درستی و نادرستی، حلال و حرام، فقط و فقط، اذن و اجازه صاحبخانه است. همان‌گونه که در این مهمانی، یک اجازۀ صاحبخانه بر خلاف تمامی مخالفت‌ها، ملاک پاکی، حلیّت و صحّت است، در بندگی خداوند نیز پیروی از امام، معادل و علامت اقرار به توحید و شرط قبول بندگی اوست و توصیه تمام افراد عالَم و قبول سخن آنان، معادل شرک، کفر و نفاق است!

اجرای احکام و اعمال صالح عرفی اگر از مسیری غیر از مسیر اخذ از امام و حجّت خدا صورت بگیرد، مصداق فردی است که به جای آنکه از درِ خانه وارد شود، از پشتِ خانه و راه دیگری به درون خانه می‌آید؛ طبیعی است که چنین فردی دزد نامیده می‌شود. از این جهت در منابع دینی، امام، باب الله نامیده شده است. در قرآن کریم چنین آمده است:

وَ لَيْسَ الْبِرُّ بِأنْ تَأْتُوا الْبُيُوتَ مِنْ ظُهُورِها وَ لكِنَّ الْبِرَّ مَنِ اتَّقى‏ وَ أْتُوا الْبُيُوتَ مِنْ أبْوابِها وَ اتَّقُوا اللهَ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُون (بقره - 189)

کار نیک آن نیست که از پشت به خانه‌ها وارد شوید. بلکه نیکی آن است که فرد تقوا پیشه کند. به خانه‌ها از درهایشان وارد شوید. و از خدا پروا داشته باشید [از مخالفت با دستوراتش بپرهیزید]، باشد که رستگار شوید.

مردی از امیرالمؤمنین (علیه السلام) مقصود از آیه مذکور را سؤال کرد. امام (علیه السلام) فرمودند:

«نَحْنُ الْبُيُوتُ الَّتي أمَرَ اللهُ أنْ يُؤْتىٰ مِنْ أبْوَابِها وَ نَحْنُ بابُ اللهِ وَ بُيُوتُهُ الَّتي يُؤْتىٰ مِنْهُ. فَمَنْ بايَعَنا وَ أقَرَّ بِوَلَايَتِنا فَقَدْ أتَى الْبُيُوتَ مِنْ أبْوابِها وَ مَنْ خالَفَنا وَ فَضَّلَ عَلَيْنا غَيْرَنا فَقَدْ أَتَى الْبُيُوتَ مِنْ ظُهُورِهَا.»

ماییم آن خانه‌ها که خدا امر فرموده است از درهایشان وارد شوند. ما [هم] باب [و دروازه] خدا و [هم] آن خانه‌های او هستیم که باید از آن وارد شد. پس هرکه با ما بیعت کرده و اقرار به ولایت ما نماید، از درش به خانه وارد شده است. و هرکه بر علیه ما برخیزد و دیگری را بر ما برتری دهد و مقدّم بدارد، به خانه از پشت آن وارد شده است.

همچنین امیرالمؤمنین (علیه السلام) دربارۀ کسانی که از درِ بندگی خداوند وارد حوزه دین نمی‌شوند، میِ‌فرماید:

«نَحْنُ الشِّعارُ وَ الْأصْحابُ، وَالْخَزَنَةُ وَالْأبْوابُ، وَلا تُؤتَى الْبُيُوتُ إِلّا مِنْ أبْوابِها، فَمَنْ أتاها مِنْ غَيْرِ أبْوابِها، سُمِّيَ سارِقاً.»

ماییم نزدیکان [جامه زیرین] و یاران واقعی و گنجوران دین، و [ماییم] درها [ی ورودی اسلام]، [آری] به‌ خانه‌ها جز از درهایی که برای آن‌ها تعیین شده است، نتوان داخل شد، پس هر کس که از راهی جز در، وارد خانه‌ای شود، دزد نامیده می‌شود.

گزیده‌ای از کتاب «آدم خوبه»، دوره آموزشی «محور مقدس»