"تنبلی"، ویژگی ناپسندی است که انسان را از موفقیت در امور دین، دنیا و آخرت بازمیدارد. به تأیید عقل و تجربه امری روشن است که یکی از پیش شرطهای توفیق انسانهای موفق، دور بودن آنها از صفت تنبلی بوده است. مربی دینی برای درمان مشکل تنبلی در شاگردان خود، ابتدا باید عوامل تشکیلدهنده آن را بشناسد و سپس با کمک و همکاری خانواده نسبت به رفع آنها اقدام کند.
عواملِ مختلفی بر رفتار کودکان و نوجوانان تأثیرگذارند؛ با وجود قدرت خیره کنندهی رسانه، عامل خانواده و به ویژه الگوی رفتاری والدین یکی از مهمترین عوامل موثر در بروز رفتار کودکان و نوجوانان و چه بسا مهمترین عامل بسترساز رشد و رفاه جسمی و روانی کودک و نوجوان است.
سالها بود که این زوج برگزیدهی خدا صاحب فرزندی نشده بودند؛ مرد خانه کسی نبود که از این حکایت گلهای کند و زبان به سرزنش باز کند اما بانوی خانه خود قرار نداشت و علاقمند بود شویش فرزندانی داشته باشد و همین سبب شد تا خود به جستجوی بانویی دیگر رود...
معلمی که با هزار زحمت، کلاسِ مذهبی را بدون هیچ چشمداشتی تشکیل داده است، ارزش و اهمیت تداوم این کلاس را بیش از هرکسی درک میکند. کلاس مانند انسانی است که ممکن است دچار کسالت و بیماری شده و نیاز به مداوا پیدا کند. اما مقدم بر درمان، پیشگیری کردن از ایجاد مشکل است.
کلاسهای قرآنی و اعتقادی که به صورت خودجوش و مستقل در هیئات، مساجد، حسینیهها و حتی مدارس و دانشگاهها تشکیل میشود، از جمله موثرترین قالبهای تربیتِ دینی در جامعه ما تلقی میشوند. با این حال، این کلاسها همواره با برخی مشکلات مواجه هستند که تداوم آنها را به چالش میکشند...